“Twinkle Twinkle Little Star”

Vanavond was een zeer bijzondere avond. De avond die in Eveline’s geheugen opgeslagen zal worden onder het hoofdstuk: “De avond dat zeester weer terugkwam van vakantie.”

Diezelfde avond zou bij mij bijna onder een ander hoofdstuk opgeslagen zijn: “De avond dat ik weer eens een maaltijd heb verknald.” Meestal kookt Ronald ‘s avonds, want, jawel mensen ik zal het geheim verklappen, ik hou niet van koken. Waar menig vrouw blijkbaar een gen heeft meegekregen om middagen in de keuken door te brengen en om een heerlijk gerecht in elkaar te flansen, kan ik nog geen magnetronmaaltijd enigszins eetbaar op tafel krijgen. Ik zie de lol er nou eenmaal niet van in om uren bezig te zijn met snufjes zout, teentjes peterselie, ml‘tertjes drankje zus en grammetjes boter zo om vervolgens hulpeloos toe te moeten kijken hoe het hele gerecht geheel wordt ondergewaardeerd en met een hoop gezanik naar binnen wordt gewerkt. Bovendien is de keuken vervolgens een grote bende en ben je ook nog eens een half uur bezig om de hele santenkraam op te ruimen.

Nee, koken is niet mijn ding. Een appel wil ik best schillen in het kader van de vitamines maar al het overige geploeter in de keuken, ik zal het echt bekennen, is te danken aan Ronald. Enfin, dit verhaal wordt weer veel te lang.

Vanavond had Ronald een voordracht. Erg vervelend voor hem; hij heeft avonden aan zijn praatje moeten werken, maar nog vervelender voor mij; ik moest zelf koken. Tot mijn grote geluk trof ik nog een magnetronmaaltijd aan in de vriezer. Of eigenlijk; de betreffende lasagne maaltijd kon ook in de oven, maar dan zou het 50 minuten duren. (Ja, ehhhh, het is een “instant maaltijd” mensen, in 50 minuten kan ik zelf ook wel lasagne maken)

Dus ik het hele gerecht maar zo snel mogelijk in de magnetron gekieperd. Al hoewel, snel, vaak moet ik eerst de gebruiksaanwijzing ook nog even ontcijferen. “Tear off plastic on 4 sides”. Betekent dat dan dat je een klein stukje plastic moet verwijderen van alle vier de hoeken van het pakketje of betekent het dat je alle vier de hoeken kunt pakken om alle plastic de kunnen verwijderen? Tja, zo’n magnetron maaltijd is soms echt “hogere wiskunde” kan ik je wel vertellen. Ik heb uiteindelijk maar voor de laatste optie gekozen en het hele gerecht zonder verpakking in de magnetron gezet. Vervolgens moest ik twee keer van ovenschaal veranderen omdat de schalen te groot bleken om er een rondje mee te kunnen draaien in de magnetron. Of te wel, de keuken was alsnog een troep en inmiddels had ik ook gezellig kindergedoe aan m’n been hangen, wat voor mij ook een reden is om het koken zo veel mogelijk te vermijden.

Eindelijk de juiste ovenschaal gevonden, blijkt het knopje “Defrost Pizza” niet op een “timer” ingesteld te kunnen worden, max. was 3 minuten. Ja ehhhh, het gerecht moest 30 minuten in de magnetron, ik was echt niet van plan om 10 keer van de woonkamer naar de keuken heen en weer te lopen. Goed, inventief als ik ben, gewoon gekozen voor een ander knopje. “Cook Food” kon je wel instellen op een timer. Helaas bleek dat een minder goede beslissing. Na de voorgeschreven 30 minuten was er weinig meer over van de ooo zo smakelijke lasagne zoals op de verpakking. Voelde me wel een beetje lullig toen Ronald dolgelukkig thuiskwam en zag dat ik warempel met de kinderen al aan tafel zat met een warme maaltijd. Goed, warm was ie wel, maar helaas ook zo taai dat we maar gelijk een hele grote bak yoghurt hebben gepakt. Maar nu komt ie….

De postbode had vanochtend een klein pakketje bij ons thuis afgegeven voor Eveline en we hadden speciaal gewacht totdat papa thuis was zodat we het samen open konden maken. En wat zat er in het cadeautje…. ZEESTER!!!! Echt, ik kon m’n ogen niet geloven.

Dagenlang ben ik op zoek geweest naar de lievelingsknuffel van Eveline. Overal heb ik gezocht en Eveline wilde niet slapen zonder dat beest. Ik werd er zo gestresst van, dat we een hele middag in het winkelcentrum hebben rondgelopen, om een equivalent te vinden. Helaas, was “Tijgertje” van Winnie de Pooh het beste alternatief; namelijk ook oranje en een knuffel en daarmee houdt de gelijkenis op. Uren heb ik daarna op Eveline ingepraat dat “Tijgertje” ook heel bijzonder was. Maar echte liefde is het nooit geworden.

Het enige waar Eveline nog wel een liefdevol oog voor had was “The Hulk”. Ja, je leest het goed, een super enge groene pop met een enorm chagrijnig gezicht. Maar het was Eveline’s kleine baby’tje; “Ach, mama, kijk, Bulluk is dwietig. Moet even knuffelen.” Maar er ging toch echt niks boven zeester.

En nu… nu alle hoop eigenlijk verloren was, dook daar onze verloren zoon weer op uit het niets. Zeester was op vakantie geweest bij Oma Trudie en Lambert. Gelukkig had oma Trudie ‘m heel snel weer op het vliegtuig teruggezet naar Canada. (Lees: Oma Trudie had wonder boven wonder een exact dezelfde tweede zeester gevonden in de winkel en die z.s.m. opgestuurd.) Onze dank is groot!!! Wij hopen dat Oma Trudie voor de zekerheid nog een pallet van deze wezens kan inslaan ; ))

Goed, verder nog een korte update van wat er nog meer is gebeurd hier. We hebben vorige week “Halloween” gevierd. ‘s Middags hadden we een Halloween kinderfeestje bij Mara thuis. Iedereen moest verkleed komen. Natuurlijk waren de meiden van Eveline’s leeftijd allemaal verkleed als prinses. Helaas had ik de modetrend over het hoofd gezien en was Eveline een bij. Goed, het is altijd nog beter dan een boerenkiel maar Eveline had ook wat graag een kroontje op haar hoofd gehad. Simone was een tijger. Was echt schattig.

Die avond zijn we gaan “Trick or Treat’en” met Tracy en Louisa. Was leuk om een keer meegemaakt te hebben. De meeste huizen waren versierd met pumpkins, spinnenwebben, spoken en enge geluiden als je aanbelde. Wij hadden ook ons best gedaan en hadden pumpkins voor de deur en een bak vol snoep. Het viel me wel een beetje tegen dat de kinderen aan de deur helemaal geen “Trick or Treat” zeiden. Ook geen “Thank you” ofzo wanneer ze hun zak hadden volgeladen met onze snoepjes. Wat dat betreft kunnen ze een voorbeeld nemen aan de Nederlandse kinderen, die zingen tenminste nog een liedje met Sint Maarten voordat ze, let wel, 1, snoepje krijgen.

Nu dat Halloween afgelopen is, beginnen de Canadezen zich op de maken voor Christmas. En dat moet één groot lichtjes festijn worden. Toch is het wel een beetje vreemd om nu met Kerst bezig te zijn terwijl het hier 17 graden is buiten!!! Dat schijnt onderdeel te zijn van de “Indian Summer” hier. Helaas moet je dat warme weer vanaf begin December tot eind April blijkbaar wel terugbetalen met -15 maar dat mag de pret tot nu toe niet drukken ; )