Leve de Koningin!

Op moment van dit schrijven liggen jullie in Nederland lekker op een oor. Of misschien nog niet en staan sommigen van jullie vrolijk in de kroeg mee te lallen op het nieuwste nummer van Frans Bauer. Bij jullie is het morgen Koninginnedag (o ja, en de verjaardag van mijn moeder, toeval kan dat niet zijn) en ondertussen zal het hier in Canada een dag zijn zoals alle andere normale werkdagen; Ronald's wekker gaat af, Ronald maakt veel te veel herrie met het pakken van zijn kleren, hij is de slaapkamer nog niet uit op weg naar badkamer of ik hoor Simone jammeren, hmmmmm 6:20 en onze dag is weer begonnen. Ach ja, wij zullen volgende maand ongetwijfeld ook weer iets te vieren hebben hoor. Alleen pakken de Canadezen het qua feestdagen net iets praktischer aan. In Canada zijn de feestdagen zo over het jaar verspreid dat je bijna elke maand een vrije dag hebt. Ik geloof dat we alleen in Februari geen vrij hebben gehad. En qua inhoud geven de Canadezen ook meer "schwung" aan de rede van het vrij zijn. De meeste feestdagen in Canada staan in het teken van de liefde voor het vaderland en niet zo zeer in het teken van een geloof. Ik bedoel laten we wel wezen, in Nederland vieren we tweede Pinksterdag. Ik denk dat drie kwart van de Nederlanders niet eens weet wat Pinksteren uberhaupt inhoud, dus om daar nu twee vrije dagen voor in te lassen ... dat had zelfs van Jezus niet gehoeven, lijkt mij.

Maar goed, ondertussen zit ik morgen zonder wapperende vlag en tompoes aan de koffie. Hoewel ik de laatste dagen echt niks te klagen heb hoor. We zijn de afgelopen week iedere dag door een strakblauwe lucht verwelkomd. Strakblauw betekent in Canada alleen veel zon, maar dat kan met een temperatuur van 27 graden gepaard gaan (zoals gisteren) of met een temperatuur van 13 graden (zoals vandaag). En dan kan het nog zo warm zijn in de tuin, aan zee is het bij een verkeerde wind zo'n 10 graden kouder. Dus... als je dan een middagje naar het strand gaat, neem je mee: zonnebrand en badpak, maar ook, winterjack, maillot en warme trui. Welcome to Canada.

Nog zo'n verschil met Nederland is hoe dwangneurotisch iedereen hier bezig is met het milieu. Misschien heb ik een vertekend beeld hoor, omdat ik me in de "gegoede kringen" van de Canadese society bevind en gaat het er aan de andere kant van de stad heel anders aan toe. Ieder huishouden heeft hier een grote groene klikobak en twee grijze afvalemmers voor buiten. Voor binnen is er een kleine variant van de grote groene klikobak, een emmer voor de plastic zakjes, een afvalemmer, een emmer voor het glas, een emmer voor "the tin cans", een emmer voor alle plastic flesjes en verpakkingen en tot slot nog een emmer voor het oud papier. Al het afval dat "ge-recycled" kan worden, wordt iedere week op maandag opgehaald. Om beurten wordt tevens ofwel de klikobak gedaan ofwel het gewone afval. Je kan je dus voorstellen dat het best gezellig is bij ons in de keuken ... met 6 afvalemmers zeg maar.

Ik hoor jullie weer denken ... "Goh, wat goed van die Canadezen, dat ze zo met het milieu bezig zijn ..." Ja, ze zijn er inderdaad erg mee bezig, ware het niet dat de helft van alles dat hier door de burgers ge-recycled moet worden, niet in eens in productie gebracht had moeten worden. Neem nou een pak met koekjes. In Nederland zou je een doosje met zo'n 12 koekjes krijgen. Oke, de boel zit wel verpakt in commercieel en blinkend papier, maar dat is tegenwoordig onvermijdelijk. Diezelfde 12 koekjes zijn in Canada ieder apart in plastic verpakt (zodat je ook wel eens een biscuitje als snack mee kan nemen naar je werk, zeg maar. Ze zien je in Nederland al aankomen.). Alle koekjes zitten in een verhard plastic doosje, dat doosje is in plastic verpakt en om die verpakking heen zit de commerciele verpakking. Dan... kom je bij de kassa en wordt het doosje koekjes in een plastic tas gehesen. En nee ... in de plastic tas mogen niet te veel andere produkten, want anders breken de koekjes misschien en dat is niet leuk voor "our valued customer". Maar vol trots staat er op de zijkant van de "recycle" wagen "Thanks for helping us save X million trees last year".

Een goede vriendin van mij hier heeft geen auto. Zij vindt een auto te belastend voor het milieu. Bovendien werken zowel zij als haar man in de stad en is een auto ook nergens voor nodig. (Nou, hartstikke goed toch? Ja, dacht ik ook. Maar nu komt het) Aangezien het in Halifax in de winter geen uitzondering is dat de stoepjes bedekt liggen met een pak sneeuw van een meter, dat het kwik er dan niet verder oploopt dan -5 en dat een poging om desondanks toch te gaan lopen, binnen twee passen eindigt met een smak op je giechel zal je toch moeten kiezen voor a. het openbaar vervoer (best een milieuvriendelijke optie, ware het niet dat het openbaar vervoer in Canada s'winters niet zo "openbaar" is. Oftewel ... misschien komt er 's een keertje een bus langs, maar misschien ook niet) of b. de AUTO. En aangezien mijn vriendin geen auto heeft, wordt de taxi gebeld. En dus pendelt zij s'winters minimaal drie werkdagen per week heen en weer van werk naar huis in een taxi die verre van milieuvriendelijk is. Kijk, koop dan een auto die erom bekend staat rekening te houden met het groen in de wereld.

Verder is de eigenares van ons huis ook zo'n groene hippie. Alles moet gedaan worden met produkten van "The seventh generation". Nou ben ik hartstikke voor milieuvriendelijke produkten en dat ze twee keer zo duur zijn dan gemiddeld daar wil ik ook best nog wel overheen stappen. Maaaaaaar.... dan moeten die produkten wel hun werk doen. De zeep van the seventh generation krijg ik niet van mijn handen gewassen met water (het wordt een soort van bodylotion die ik de hele dag op m'n handen zie zitten). Het wasmiddel haalt de vlekken niet uit de kleren van de kinderen. Met als gevolg dat ik die kleren soms twee keer was met alle waterverspilling van dien. En de vloeistof uit de "Groene" "W.C. eend" blijft eeuwig in de toiletpot hangen en laat een weeige geur achter. Zeg maar zo, dat je na een schoonmaakbeurt op de W.C. zit en je afvraagt wat voor ellendigs je voorganger ervan gemaakt heeft. Nee, voor de hygiene, kies ik dan toch maar de commerciele variant.

En trouwens, over hygiene gesproken. De Varkensgriep heeft zich inmiddels ook verspreid naar Canada. Drie besmette studenten wonen op nog geen uur rijden bij ons vandaan. Ronald checkt nu iedere avond alle nieuwste informatie. Ik word er ondertussen ook een beetje zenuwachtig van. Hoewel de griep variant in Canada milder schijnt te zijn dan de variant in Mexico, lijkt het me echt verschrikkelijk om het te krijgen. In het ziekenhuis hier is al een protocol opgesteld, hoe artsen om moeten gaan met patienten die griepverschijnselen vertonen. Ronald en ik bespreken ook mogelijke rampscenario's. Wat doen we als Ronald iets oploopt? Wanneer mag ik niet meer met de thuisblijfmoeders en bijbehorende kinderen op stap? Of te wel, wanneer moet ik 24/7 met de kinderen in huis en in de tuin rondhangen? Weet eerlijk gezegd niet welk scenario erger is. Het thuis doelloos rondhangen of de griep krijgen ; ) Tegelijkertijd hoop ik maar dat het vliegverkeer gewoon door blijft gaan de komende maanden en ik hoop maar dat onze vakantie van 6 weken in Frankrijk door gaat. Kan me alleen voorstellen dat als deze griep tot Pandemie wordt uitgeroepen, geen mens er meer op zit te wachten om gezellig met 2000 andere zonverbrande Nederlanders hutje op mutje te zitten op een camping.

Nou ja, voorlopig hou ik het maar bij m'n handen veelvuldig ontsmetten. Iets wat me dankzij de (helaas niet milieuvriendelijke) allesontsmetter prima zal lukken.