Bloed, zweet en tranen

Twee weken geleden zijn we dan eindelijk verhuisd. Ik had de hele verhuizing tot in de kleinste details voorbereid. Omdat Trudie en Lambert tijdens de verhuizing bij ons logeerden, had ik geen zin om dan koffers in te pakken. Alles stond dus al dagen voor onze verhuizing ingepakt en wel in de gang.

Lambert en Ronald zouden op de dag van de verhuizing met twee auto’s vol verhuisspullen (echt ongelooflijk wat je in drie maanden tijd aan spullen vergaart) heen en weer rijden naar ons nieuwe huis, ik zou al in het nieuwe huis zijn om daar de eerste spullen uit te pakken en Trudie zou in ons appartement op de kinderen passen. En zo geschiedde … Alles liep als een trein… Behalve dan dat die trein niet het station in kon rijden omdat er nog een oude trein stond geparkeerd. Een trein die geen aanstalten maakte om te vertrekken…

Het huis dat wij huren is van een oudere mevrouw. Ze is erg chaotisch, springt van de hak op de tak qua verhaal (iets wat ik me niet kan voorstellen ; )) en kan compleet geen hoofdlijnen houden of prioriteiten stellen. Het had ons dan ook eigenlijk niet zo moeten verbazen dat mevrouw nog helemaal niet klaar was met inpakken toen wij op 1 september 11:00 ’s ochtends bij haar op de stoep stonden.

Het huis was nog één grote puinzooi. Mevrouw was net bezig haar Kerstspullen te sorteren. Haar dochter (“slechts” 35 weken zwanger) was daar ook met haar tweejarige peuter. Omdat dochterlief de afgelopen weken bij haar moeder had gelogeerd, moesten ook al háár spullen nog worden ingepakt. Verder hadden ze geen van allen een auto. Dus de spullen die wel waren ingepakt, moesten wachten op de taxi (die pas als alles klaar was, zou komen). Gelukkig hadden ze het woonkamertje alvast leeggemaakt (lees: spullen in andere kamer gekieperd) waardoor wij al onze spullen daar tijdelijk konden opslaan. De koelkast stond nog vol met kip en kaas van de peuter (die ondertussen het speelgoed van Eveline had ontdekt en dat door heel het huis aan het transporteren was).

Om 13:00 moesten we ons appartement verlaten. Dus er zat niks anders op dan de kinderen ook maar mee te nemen naar ons nieuwe huis. Na een uurtje met z’n allen in de eetkamer gezeten te hebben zonder eten, drinken of de mogelijkheid om de kinderen een beetje te kunnen laten slapen, ben ik maar met Eveline en Simone gaan lopen. De zwangere dochter + peuter moesten immers nog een slaapje doen (ja, ja, doe alsof je thuis bent). Na twee uur wandelen was het resultaat er thuis nog niet veel beter op … Mevrouw was nog steeds boven in haar kamertje haar prularia aan het inpakken. Tempo …0,0. Gelukkig stond dochterlief bijna klaar om te vertrekken.

De uren verstreken en inmiddels was het 19:00. Het huis was nog steeds een grote zooi en mevrouw nog steeds niet klaar met inpakken. Gelukkig kregen we die avond wat ondersteuning van onze oppas. Wij hadden haar gevraagd om te komen oppassen zodat Lambert, Trudie, Ronald en ik uit eten konden om onze verhuizing te vieren.

Uiteindelijk zijn we pas om 21:00 vertrokken om een hapje te eten. Het huis was toen pas echt van ons. Mevrouw zou de dagen daarop nog wel terugkomen om het een en ander te regelen maar dat namen we maar op de koop toe.

Vorige week is ze overigens met haar dochter (ja inderdaad, die 35+ weken zwanger is) en kleinzoon naar Rusland vertrokken voor een jaar. Technisch gezien mocht de dochter nog vliegen tot 36 weken zwangerschap. Nou wilde vorige week het toeval dat er een orkaan langs onze kust raasde, waardoor een hoop internationale vluchten gecancelled werden. Even had ik de angst dat ook hun vlucht gecancelled zou worden en dat dochterlief weer bij ons op de stoep zou staan omdat ze niet meer mee mocht naar Rusland en dus hier zou moeten bevallen …. En dat er dan geen plek meer zou zijn in de herberg en ik haar moeilijk naar een stal zou kunnen doorverwijzen. Gelukkig bleken mijn angsten ongegrond. In het ergste geval hadden we voor haar altijd nog onze 8 persoons tent kunnen opzetten in de achtertuin. Ik bedoel, wij zijn ook de beroerdste niet ; ))

De dag na onze verhuizing verliep ook chaotisch. Er was nog geen koffer uitgepakt, geen kastje gepoetst en geen raam gelapt of we moesten weer een nieuwe koffer inpakken. We zouden die dag vertrekken naar een huisje en we moesten ook nog boodschappen doen. Verder had Ronald die middag zijn rij-examen (ik heb inmiddels ook mijn rij-examen gedaan, meer daarover in mijn volgende blog). Ronald had dat examen natuurlijk met vlag en wimpel doorstaan.

Enfin, een ingepakte auto vol met verse boodschappen, twee jengelende kinderen en een rijbewijs verder, zaten we ’s middags eindelijk uitgeput maar voldaan in de auto op weg naar ons huisje. Het huisje lag aan een meertje, dichtbij een prima locatie om walvissen te kunnen bekijken. We hebben ons daar prima vermaakt. Helaas zat het weer niet echt mee, waardoor we nog steeds geen walvis hebben kunnen spotten. We hopen komend weekend op betere tijden.

In het huisje hebben we Trudie’s verjaardag gevierd met een taart vol icing, lunch aan het water met Fish and Chips en ’s avonds een lekkere BBQ van onze meesterkok Ronald (oke, oke, hij grilde het vlees in de oven, maar dat zijn slechts details).

Vorige week zijn Trudie en Lambert weer terug naar huis gevlogen.(Hetzij pas bij poging twee. De eerste ronde op het vliegveld in Halifax bleek hun vliegtuig te zijn geannuleerd terwijl het “incoming flights” bordje gewoon aangaf dat hun vliegtuig bij de “gate” stond en aan het “boarden” was. Na 6 uur wachten op informatie (“Nee meneer, uw vliegtuig staat echt klaar. Ik zie het op mijn PC en … ik heb nu even een “break”. Er komt zo iemand anders.” Big smile.. je hebt er alleen helemaal niks aan.) konden Trudie en Lambert weer met Ronald terug naar huis. Een dag later zijn ze vertrokken.)

De afgelopen week stond in het teken van poetsen, reorganiseren, tuin bijwerken en nog eens poetsen. Gelukkig kan ik dat wel goed maar met twee kinderen om je heen is dat toch wat lastiger. Na al die avondjes poetsen had ik dan ook echt geen fut meer om ook nog eens met m’n blog bezig te zijn. Het enige wat ik nog kon doen is laveloos “zappen” en genieten van de 500 TV kanalen die we de komende 2 maanden hebben.(500 kanalen = aanbieding als je je TV en internet laat installeren via een bepaalde maatschappij). We hebben nu allerlei grappige kanalen; The Space channel (zendt alleen maar Star Trek uit en andere “alien” achtige programma’s), The Comedy channel (met alleen maar “gouwe ouwe” comedy’s zoals The Fresh Prince, Roseanne, Who’s the Boss, The Cosby Show) en je hebt ook de BIO channel (6000 verschillende biografieën van bekende filmsterren. Wat wil je nog meer!). Ook heb ik via Trudie ontdekt dat As the World Turns hier ook te zien is. Sterker nog, het start ook om 17:00. ; ) Hier zijn ze al een stuk verder met de verhaallijnen. Dat geldt overigens ook voor het nieuwe TV seizoen van Grey’s Anatomy, Ugly Betty, House en America’s Next Top model. O ja, en dan nog iets, hier hebben ze Beverly Hills 90210 weer nieuw leven ingeblazen. Of te wel… ik kan het niet laten om zo af en toe weer eens voor de buis te kruipen. Natuurlijk om dan het nieuws te kijken ; ) Want ook daarvoor hebben we nu 10 kanalen.