Over de drie R' en en Barbapapa

Inmiddels is de tweede volle week van mijn bestaan als huismoeder weer van start gegaan. Ik moet zeggen dat het me niet altijd meevalt om full time thuis te zitten. Maar we boeken vooruitgang. Aan het einde van afgelopen maandag voelde ik me een stuk ellendiger. Het helpt enorm wanneer je toch wat afspraken hebt gemaakt met mensen.

Net als kleine kinderen heb ik gewoon enorme behoefte aan de drie R’en (= rust, reinheid en regelmaat voor de niet dwangneuroten onder ons). Al hoewel …Rust is een subjectief begrip. Sinds enkele dagen heeft Eveline bedacht dat je ‘s ochtends natuurlijk ook zelf je bed uit kan komen i.p.v. netjes 1,5 uur lang te wachten totdat papa en mama je (uitgerust en wel) komen ophalen. Dit betekent dat Eveline niet om 8:00 maar om 6:30 al naast ons bed staat. Ik weet het, voor de meeste ouders is 6:30 een zeer redelijke tijd. Maar 8:00 was natuurlijke pure luxe, zeker nu Simone ook tot zo laat blijft liggen ‘s ochtends.

Op zich vind ik vroeg wakker worden ook niet eens zo erg hoor. Ware het niet dat Simone ‘s avonds niet makkelijk wil slapen. Dus dat betekent nu dat onze dag tussen 6:30 – 23:30 gevuld is met kindervreugde. Tja …. De hoogste tijd dus voor de Barbapapa bedlamp. Licht aan = liggen blijven of zelf spelen, licht uit = komt u maar …Hopelijk verkopen ze die lamp hier. En hopelijk bedenkt Eveline niet, dat ze Barbapapa ook gewoon uit het stopcontact kan trekken om het licht uit te krijgen. Eveline kennende is dat niet zo’n gekke voorspelling.

Anyway … (even een Engels woord er tussendoor, net alsof ik al in het Engels denk en schrijf enz.). Afgelopen zaterdag hebben we dan eindelijk onze auto in ontvangst mogen nemen. Ook ik moet toegeven dat het een prachtwagen is. Ronald en ik hebben de hele weg naar het strand alle knopjes uitgeprobeerd. Onze auto heeft zelfs stoelverwarming en de zijspiegels kunnen automatisch worden ingeklapt (wat in Nijmegen straks, met de smalle straatjes, best een voordeel kan zijn). En omdat Volvo natuurlijk zo kindvriendelijk is, zit er ook een automatische stoelverhoger in de stoelen op de achterbank. Dus dan hoeven we voor Eveline straks niet autostoel nummer drie te kopen. Nooit gedacht dat die wagen ons ook nog geld zou besparen.

Zaterdag dus naar het strand geweest en gisteren m’n verjaardag gevierd in Playland. Playland is een soort van Drievliet met allemaal attracties voor kleine kinderen. Eveline vond het echt fantastisch. We zijn tig keer in de draaimolen geweest. Ook was er een reuzenrad. Bizar hoe Eveline een schijterd is voor werkelijk alles maar het reuzenrad vond ze fantastisch. Omdat Ronald hoogtevrees heeft (bij het beklimmen van de Eiffeltoren kwam Ronald niet verder dan de helft van het voetstuk), besloot ik de stoere te zijn en samen met Eveline in deze attractie te gaan. De man van de attractie moet mijn spanning gezien hebben, want hij zette dat ding op “full speed” en ging toen uitgebreid een praatje maken met een collega. Gaan we met een rotvaart door de lucht, zie ik groen van ellende en rara wie vermaakt zich prima ..
precies.. mijn (ik wil niet dat de duif mij bijt ..) heldhaftige Eveline.

Tot slot zijn we nog een uurtje naar het babyzwembad geweest. Eveline mocht haar nieuwe badpak aan met haar nieuwe waterschoenen. Ze ging helemaal door het lint van blijdschap. (Dat kan ik me nog van vroeger herinneren. Hoe blij je soms kon zijn met iets simpels. Zo van … “joepie, joepie, we gaan een video recorder huren met de video van de smurfen!” of “Nog een paar nachtjes slapen en dan krijgen we de nieuwe plaat van Kinderen voor Kinderen!”) Nadat we haar ervan hadden overtuigd dat er echt geen walvissen in het zwembad waren en dat het water eigenlijk best wel warm was, heeft Eveline lekker een uur wat pootjes gebaad. Moe maar tevreden gingen we weer naar huis.

O ja, en dan nu iets schokkends. Ons appartement ligt aan de grootste winkelstraat van Halifax (lees: straat met 20 winkels en een paar leuke kroegjes). Zaterdag viel het ons al op dat de hele straat was afgezet. Bleek er een schietpartij geweest te zijn in een kroeg bij ons om de hoek. Aanleiding was een hevige discussie … over iets cruciaals … Ik vermoed dat het slachtoffer geen “Dank je wel” had gezegd toen hij z’n biertje kreeg. Tja, en dan heb je lef hoor … tegenover een Canadees.