En we hebben weer gewonnen, 17 juni 2008

Gisteren hebben we een auto gekocht. Een echte Volvo, wat wil je nog meer. In principe hoefde een Volvo van mij niet zo; zo'n stationwagen met zo'n platte kont. Ik hou meer van glooiend (nee, is niet mijn motto geworden sinds ik bevallen ben). Maar goed, het type dat we nu hebben is een sportieve stationwagen en het merk Volvo staat natuurlijk voor veiligheid (dat bleven Ronald en de autoverkoper steeds maar weer tegen mij zeggen, in de hoop dat vrouwlief dan ook bereid was alle spaarcenten over de balk te kieperen) Godzijdank zitten er inparkeersensoren op die wagen, anders had ik het echt niet gedaan, veilig of niet. De koop was op zich snel rond. We kwamen daar binnen en werden natuurlijk meteen besprongen door de te attente secretaresse. En na het bezichten van de auto met de dealer samen scheidden de wegen van mij en Ronald. Ik werd in het speelhokje gebonjoured samen met de kinderen en Ronald ging een proefritje maken. En het was natuurlijk niet zo maar een speelhokje maar een echte "veilige" Volvo speelhoek met een echte Volvo speelauto en kleurplaten van een vrolijke familie in de Volvo stationwagen. Over onderbewuste beinvloeding gesproken. Na het proefritje van Ronald kregen we wat bedenktijd. Eerst natuurlijk nog een compliment van de dealer gehad: Ja hij kreeg toevallig ook binnen nu en drie weken een kind, en oooo wat was onze oudste netjes opgevoed en wat een schattige baby hadden we toch. Na wat minuten samen te hebben gebabbeld in de speelhoek kwamen we tot de beslissing de auto te kopen. Nou, dat was dan hartstikke leuk zei de dealer. Toen gingen de mannen nog even praten over ditjes en datjes; er kwam natuurlijk wel 13% tax bij de verkoopprijs en nog een extra keuring en of we nog een trekhaak wilde hebben voor de luttele prijs van $1100. Maar de klapper komt nog... voor een autoverzekering betaal je hier het 10 voudige van een Nederlandse autoverzekering. Of te wel, wij zullen $6400 kwijt zijn voor 1 miezerig jaartje autorijden. Dat is de prijs waarvoor wij in euros onze Focus hebben verkocht in Nederland of erger nog dat is de prijs voor een heel jaar lang oppas aan huis voor twee dagen per week hier! Maar goed, we hadden al bedacht dat we de verzekeringsprijs wel omlaag zouden kunnen krijgen door bijvoorbeeld niet allrisk verzekerd te zijn maar alleen WA. Dus het enige dat ik dan hoef te doen, is een jaar lang geen brokken te maken met de auto. Tja ... ik heb welliswaar 80 uur rijles gehad in Nederland maar ondanks dat ben ik met de Focus toch nog twee keer tegen een andere auto gereden tijdens het uit en inparkeren. Bovenstaande is nog een puntje van discussie hier in huize Pennings. We verlieten in ieder geval wel de garage met een licht gevoel van euforie. Ik had nog wel even tegen de te attente secretaresse gezegd dat ik helaas nog wel een poepluier in het prullenbakje op het "veilige" Volvo dames toilet had moeten deponeren. Dat ze het even wist, voordat er via het toilet een negatieve onderbewuste beinvloeding zou uitgaan naar de volgende potentiele Volvo koper. Vandaag ging ons uitje naar The Shopping Center of Halifax, echt een van Ronald's favoriete bezigheden; lekker een middagje winkelen met twee kleine kinderen. We gingen op zoek naar een leuk kadootje voor Eveline. Die is aanstaande donderdag jarig. Natuurlijk moest haar cadeautje wel aan alle pedagogische eisen voldoen en niet bestaan uit te veel kleine onderdelen (lees: dan ben je 's avonds namelijk niet een kwartier bezig met opruimen omdat het geheel door heel het huis rondslingert of verstopt wordt in de pindakaaspot). Natuurlijk zou houten speelgoed echt netjes zijn. Maar dat hebben we niet kunnen vinden, sterker nog, we zijn thuisgekomen met een hele commerciele plastic driewieler van Dora. Uit schuldgevoel heb ik nog twee leuke leesboekjes gekocht over de familie beer met thema's over goede manieren en je speelgoed opruimen. Dat jullie dat even weten. Verder hebben we natuurlijk ook gekeken naar de 3de glorieuze overwinning van het Nederlandse elftal. Het zal toch niet zo zijn dat Nederland kampioen wordt he. Want dat zou ik toch echt wel een beetje sneu vinden voor Ronald. Gaat heel Nederland compleet uit z'n pan en zullen mensen elkaar jaren later nog vragen hoe zij zo'n bijzondere gebeurtenis in de vaderlandse geschiedenis hebben gevierd en dan moet Ronald zeggen dat hij samen met een half geintereesde vrouw op de bank zat en dat hij na de wedstrijd aardappels is gaan schillen voor het avondeten. Goed, ik ga maar eens naar Simone kijken. Ik weet het, het is 20:30 en volgens Gina Ford zou Simone al vanaf 19:00 in haar bed moeten liggen. Die van ons ligt helaas nog gewoon in de woonkamer; weigert te gaan slapen. Sinds kort doet ze alleen maar van die korte slaapjes zelfs wanneer ze ingebakerd is. Ik maak me er een beetje zorgen om. Ik wil graag voorspelbaarheid in m'n dag hebben en met Simone is dat toch anders dan met Eveline. Daarom heb ik morgen maar een rustdag ingelast. Dan ga ik eens goed kijken wanneer Simone slaapt, eet, speelt enz. Toch maar proberen een soort van schemaatje te maken. Want straks is Ronald aan het werk en moet ik het alleen doen ... met m'n Volvo.