Over sportschoenen, lekker eten en het woord shit, 13 juni 2008

Het is hier nu 's avonds 21:00 en beide meiden liggen op bed (Simone heb ik wel 10 minuten lang ingebakerd met speen heen en weer moeten wiegen in het donker om dat doel te bereiken, maar goed, mag de pret niet drukken). Hopelijk even de tijd voor een update. Eigenlijk zou ik mezelf er nu toe moeten zetten om "lekker" te gaan sporten beneden. Daar hebben ze een kamer vol met fitness apparatuur staan voor de gasten van het appartementencomplex. En aangezien m'n buikspieren nog steeds op half elf hangen, zou het wel handig zijn om eens wat te gaan doen. Heb alleen nog niet de moed verzameld om daar in m'n eentje te gaan staan. Voor de mode hoef ik het overigens niet te doen. De mensen lopen hier allemaal op sportschoenen en dragen van die trimbroeken met een regenjack. Erg praktisch moet ik wel zeggen voor dit heuvelachtige gebied, maar niet erg charmant. 's avonds TV kijken zou dus een beter alternatief zijn, ware het niet dat je hier 60 zenders hebt die alleen maar reclame uitzenden met zo af en toe eens een stukje programma. En het type programma is hier zo nutteloos dat zelfs ik er niet naar kan kijken. Zo heb ik gisteren naar een programma gezapt met de titel: "The Top 10 Most famous bodyparts" met informatie over welke sterren de beste jukbeenderen hebben en welke sterren de mooiste kont. Als ik na een jaar huisvrouw geweest te zijn ooit nog een beetje baan zou willen krijgen, kan ik de TV maar beter uitzetten ben ik bang. Maar goed, even to the point. Afgelopen zondag zijn we dus naar de dierentuin geweest. Was eigenlijk meer een soort van natuurreservaat. Erg groot opgezet, maar voor kindertjes uit Nederland niet zo'n succes. In Nederland ben je van een dierentuin gewend dat je binnen een paar meter van olifant naar zebra "hopt" en zo binnen 2 uur het hele dierenrijk bent afgeweest. In Canada hebben ze helaas de ruimte zodat we na 3 uur lopen alleen nog maar 999 verschillende vogels hadden gezien en een beer die lag te tukken. Helaas was het toen hoog tijd om op zoek te gaan naar de speeltuin. Maar we hebben wel een heerlijk autoritje gemaakt met een ondergaande zon op zo'n uitgestrekte rustige snelweg. (hier balen ze al van file als je met 10 auto's achter elkaar op een stoplicht moet wachten). Toen we tuis kwamen, had Ronald als verrassing geregeld dat we samen uit eten konden gaan. Hij had een (toevallig Nederlandse) collega gevraagd om op te passen. Die collega hadden we vorige week leren kennen bij een BBQ waar Eveline en Simone ook bij waren. Dus ik vertrouwde het wel. Die avond voor het eerst lekker gegeten net zoals bij "Heertjes" in Nijmegen. Kortom het was een leuke dag. De afgelopen dagen hebben we veel rondgewandeld door de stad. Het was gelukkig nog steeds mooi weer dus dan ziet de haven er hier erg gezellig uit. Ben alleen wel een beetje zenuwachtig voor de winter, wanneer alle winkeltjes hier dicht zijn, er sneeuw ligt en er geen kip te bekennen is. Maar goed, ik dwing mezelf om van deze tijd te genieten, me ellendig voelen kan altijd nog. Morgen gaan we, als het weer het toe laat, met een soort van bus-boot Halifax verkennen. Lijkt me leuk. Je mag kleine kinderen meenemen. Dus Simone doen we in de draagdoeken en Eveline zetten we in haar wandelwagentje. Hopelijk wordt ons uitje een succes. Met Eveline gaat alles goed. Hoewel ik soms wel een beetje met haar te doen heb. Ze is zo gewend om tegen iedereen aan te kletsen en dat ze meteen een reactie krijgt. Nu praat ze als brugman tegen iedereen maar kan ze niks met het antwoord. Zeker in het bijzijn van anderen (waar Ronald en ik dus alleen Engels praten) wordt ze best wel stil. Dat ben ik niet van haar gewend. Maar goed, ze zal zich hopelijk snel ook een beetje verstaanbaar kunnen maken in het Engels. Gisteren hadden we een collega van Ronald te eten, een Engelsman. Hij liet een stukje lasagna op onze vloerbedekking vallen en zei toen "shit". Vervolgens heeft Eveline dat woord wel 10 keer herhaald aan tafel. Erg vervelend, vooral voor die collega. Wij konden er eigenlijk wel om lachen, totdat Eveline vandaag ook een stukje eten liet vallen, gevolgd door een prachtig engels woord. Simone is een lieve schat. Ze is gelukkig erg wendbaar en we kunnen makkelijk met haar op pad. Alleen 's avonds is ze nog moeilijk in bed te krijgen. Inmiddels ligt ze weer bij Ronald op de arm, in tegenstellig tot de situatie aan het begin van deze avond.