Ok, niet iedere dag hier in Canada is altijd even bijzonder. Soms heb je wel eens van die dagen die zo voorbij gaan, zonder dat je ook maar iets hebt gedaan. (Hoewel, inmiddels is gebleken dat Harm en Barbara een dochtertje hebben gekregen vandaag, dus voor sommige mensen is deze dag erg bijzonder geweest!)
Vandaag, zaterdag, was het zo'n dag. In Halifax zou je ’s ochtends de gordijnen open kunnen doen en er zo op uit kunnen trekken; een middagje diepzeevissen of walvissen bekijken, lekker winkelen in een “mall” of gezellig een biertje drinken op één van de dakterrassen hier in de buurt. Je kan echter ook de dagmenu variant nemen met kinderen. Dan doe je op zaterdag ook spannende dingen zoals de was en de boodschappen met als traktatie de speeltuin.
Het zijn ook de dagen dat Ronald zo nu en dan mijmert over iets leuks voor zichzelf. Vandaag kwam hij op het idee om een fiets te kopen, net als in Nijmegen. Ik vind het persoonlijk niet zo’n super idee. De gedachte dat ik straks ook in het weekend een dagdeel alleen met de kinderen zit omdat manlief een “frisse neus” wil halen, trekt me toch niet zo (los nog overigens van alle gevaren. Halifax is nou niet bepaald een fietsvriendelijke stad). Maar als Ronald’s fietshobby enigszins zal lijken op die in Nederland, dan hoef ik me geen zorgen te maken. Dan wordt de fiets hier hooguit een keer of twee fanatiek als racefiets gebruikt, eindigt een ochtendje fietsen met een zware migraine aanval en is meneer voor het komende fietsjaar weer genezen. Ik gun Ronald echt z’n hobby’s hoor. Want hij is bijna altijd bezig met z’n werk of alle beslommeringen van thuis. Maar ik zou het leuk vinden als hij een hobby zou kiezen die hij lekker op de bank kan doen met mij ernaast zoals een postzegelverzameling ofzo ; )
Het is inmiddels ’s avonds 21:00. We hebben alle boodschappen weer gedaan en geloof me, dat is geen eitje. De supermarkten zijn hier zo groot dat we na 4 weken eigenlijk nog steeds niet weten waar we wat kunnen vinden. En dat is best lastig, vooral met een peuter die in de supermarkt geen engelengeduld heeft. Vaak parkeer ik Eveline voor de tank met de kreeften en doe ik ondertussen wat speurwerk. Zo kon ik vandaag dus nergens de pijnboompitten vinden. Ik had al uitbreid gekeken in de winkellaan met het thema: pinda’s, maar kon ze nergens vinden. Na wat rondvragen bleken die dingen in de winkellaan met het verjaardags-taartbak thema te staan.. maar natuurlijk.. Wie wil er nou geen verjaardagstaart met pijnboompitten. Ook is het best een avontuur wanneer je nog zonder auto zit en je dus gebruik moet maken van één grote tweeling wandelwagen + twee kleine kinderen + (op de terugweg ) kilo’s aan boodschappen + 4 te trotseren heuvels. Gelukkig vindt iedereen ons blijkbaar heel erg interessant wanneer we met onze bolderkar voorbij lopen.
De Canadezen zijn hier echt erg aardig. Ze vragen altijd waar we vandaan komen en wat we van Canada vinden. Ook geven ze tips over wat we allemaal kunnen ondernemen. En ze zijn allemaal gek op Eveline. Je hoeft je gezicht maar twee seconden in het park te laten zien of we hebben alweer beet (nadat Eveline eerst uitgebreid naar iedereen heeft staan zwaaien, dat wel). Een conversatie gaat dan bijvoorbeeld zo: “O my goodness, aren’t you just adorable. What’s your name?” Waarop Eveline vrolijk antwoordt “Kijk mama, blote voeten” (vindt Eveline erg interessant omdat ze hier allemaal op slippers lopen). “How are you today?” doen ze vaak als tweede poging. Waarop Eveline ook in haar beste engels doorgaat “Burs dee toe joe”. Het gesprek wendt zich hierna vaak tot mij. En zo heb je binnen 5 minuten (langer kan het gesprek niet duren want Eveline begint na die tijdszone met haar “Bai, bai” ritueel) een e-mail adres van iemand te pakken en een afspraak voor een “play-date” Echt ongelooflijk. (Hier hebben vrouwen overigens recht op maximaal 12 maanden bevallingsverlof waarbij ze minimaal 50% van hun salaris doorbetaald krijgen. Erg goed geregeld van de overheid hier. Alleen kan ik me wel voorstellen dat vrouwen met kleine kinderen elkaar snel opzoeken. Heb je terwijl je met je kinderen bezig bent ook nog wat normale conversatie).
Tja, en ondertussen is onze vakantietijd hier bijna afgelopen. Maandag gaat Ronald echt aan de slag en begint ons alledaagse leven hier. Ongeacht hoe het ons zal bevallen, wil ik wel alvast even kwijt dat de afgelopen vier weken echt super zijn geweest. En ik zal m’n best doen om dat gevoel te behouden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten